അന്ന് അവസാനമായി അവളെ കാണുമ്പോള്‍ മുഖത്തുണ്ടായിരുന്ന പുഞ്ചിരിയില്‍ സങ്കടമാണോ ഒളിഞ്ഞിരുന്നത്, ഓര്‍ത്തെടുക്കാന്‍ ഇത്തിരി പ്രയാസം, അറിയില്ല എന്തു കൊണ്ടാണെന്ന്. എന്നാല്‍ ഇടയ്ക്കിടെ ആ കൊച്ചു പെണ്‍കുട്ടി നേര്‍ത്ത നൊമ്പരമായി മനസിലൂടെ കടന്നുപോകും കാരണമന്യേ!!!!
എന്തുകൊണ്ടോ അവള്‍ മനസ്സില്‍ തട്ടി അവിടെ നില്‍ക്കുന്നു; മുംബൈ നഗരത്തിന്റെ തിരക്കില്‍ കസായിവാടയിലെ ആ ഗല്ലികള്‍ക്ക് പേര് പോലെ തന്നെ ബാലിമൃഗങ്ങളുടെ മണമുണ്ട്. വൃത്തിഹീനമായ ആ തെരുവില്‍ ഒരുപാട് മനുഷ്യക്കോലങ്ങള്‍ വേഷംകെട്ടി ജീവിക്കുന്നു.
എല്ലാ ദിവസവും ആ പെണ്‍കുട്ടി എന്റെ കടയില്‍ വരുമായിരുന്നു പ്രായം അന്ന് അവള്‍ക് പതിമൂന്നില്‍ കൂടില്ല. തലയും കഴുത്തും മറച്ചു വിടര്‍ന്ന മുഖം മാത്രം ഒഴിവാക്കി തട്ടം കൊണ്ട് ചുറ്റിക്കെട്ടിയാണ് അവള്‍ നടന്നിരുന്നത് ഷാളിന്റെ ഒരു തലം ഇടതു കൈ കൊണ്ട് എപ്പോഴും ചുറ്റിക്കൊണ്ടിരിക്കും വെളുത്ത പല്ലുകള്‍ക്കിടയില്‍ പുകയിലക്കറ പറ്റിപ്പിടിച്ചിട്ടുണ്ട് കഴുത്തില്‍ തൂക്കിയിട്ട നീളന്‍ കല്ലുമാലയിലെ നേര്‍ത്ത പ്രകാശം കണ്ണുകളിലും പ്രതിബിംബിച്ചു കാണാം !!!!! കുസൃതി നിറഞ്ഞ ആ കൊച്ചു സുന്ദരിക്ക് ഇഷ്ടം പാന്‍മസാലകള്‍ ആണ് അത് ചവച്ചു കൊണ്ടിരിക്കണം അത് ആ നഗരത്തിന്റെ ശാപമാണ്
ഓരോ കൊച്ചു കുട്ടികളും ഗുട്ക എന്ന വിഷം ഉപയോഗിക്കുന്നു അത് മയക്കുമരുന്ന് പോലുള്ളവയിലേക്കുള്ള ചവിട്ടു പടിയാണ്, കയ്യിലെ കുഞ്ഞു പഴ്‌സില്‍ എപ്പോഴും സ്‌റ്റോക്കുണ്ടാവും, തീരുമ്പോള്‍ കടയില്‍ ഓടിവന്നു നീട്ടി വിളിക്കും
‘അബേ….മദ്രാസീ…..ഏക്……പാന്‍ ദേ’
ഞാന്‍ ആദ്യമാദ്യം അന്തം വിട്ടു നില്‍കുമായിരുന്നു, എന്തൊരു ചോദ്യം ഇത് മര്യാദയുടെ കണിക അവളുടെ വാക്കുകളില്‍ ദര്‍ശിക്കാന്‍ പറ്റില്ല!!
ഒരുദിവസംഅവള്‍വന്നപ്പോള്‍ ഞാന്‍ചോദിച്ചു ‘നീ സ്‌കൂളില്‍ പോവാറില്ലേ?’
‘നഹീ’, ഭാവഭേദമില്ലാതെ പറഞ്ഞു.
ഞാന്‍ ചോദിച്ചു, ‘ ക്യോം? ‘
മറുപടി പറയാതെ അവള്‍ തിരിഞ്ഞോടി. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു തിരികെ വന്നു പറഞ്ഞു, ‘മേരെ കോ സ്‌കൂള്‍ ജാന അച്ഛാ നഹി ലഗ്താ’.
ഞാന്‍ ഒന്ന് മന്ദഹസിച്ചു പിന്നെ ചോദിച്ചു, ‘ഹെ പരാഗ് ക്യൂം കാതാഹ?’
അവള്‍ പുഞ്ചിരിക്കുക മാത്രം ചെയ്തു, പിന്നെ പറഞ്ഞു, ‘മേരാ മമ്മ ബി കാരഹീഹു’
ഞാന്‍ പറഞ്ഞു, ‘ഇത് കഴിച്ചാ സൌന്ദര്യം കുറയും ഇനി മേല്‍ കഴിക്കരുത്’.
അവള്‍ അത്ഭുതത്തോടെ ചോദിച്ചു, ‘സച്ചി ബത്ത്‌ഹെ ക്യാ?’
ഞാന്‍ പറഞ്ഞു ‘ഹാ സച്ചി ഹും’.
‘ഠീകെ ഓര്‍ നഹി ഖായെങ്കെ’.
എനിക്ക് സന്തോഷമായി, പക്ഷെ കുറെ കഴിഞ്ഞ് വീണ്ടും വന്നു അവള്‍ , ‘മേരെകോ നഹി ഹോതാ’
ഞാന്‍ ചോദിച്ചു ‘ക്യാ?’
‘കുച്ച് കാനെ കാ ഹെ’ അവള്‍ പറഞ്ഞു
ഞാന്‍ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു, പിന്നെ രണ്ടു ചോക്ല്‌ലെറ്റ് എടുത്തു കൊടുത്തു
‘ഹെ കാഹോ അച്ചാഹെ’ പിന്നീട് മിഠായി മാത്രം കഴിക്കുമായിരുന്നു കടയില്‍ വന്നിട്ട് ഒരുപാട് നേരം വാതോരാതെ സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും. ഒരിക്കല്‍ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു:
‘നാളെ മുതല്‍ സ്‌കൂളില്‍ പോണം ‘
‘നഹീ മെ നഹീ ജായെകാ’
ഞാന്‍ ചോദിച്ചു, ‘അതെന്താ ….?
മേരെകോ സ്‌കൂള്‍ നഹീ ജാനാഹെ’
‘ഓക്കേ നിനക്കെന്താ ഇഷ്ടം?’
‘മേരെകോ ഷാദീ കര്‍നെകാഹെ’, ഞാനൊന്നു ഞെട്ടി വണ്ടും ചോദിച്ചു: ‘ക്യാ?’
മെ ആപ് കീ സാത് കേരള ആക്കേ ആപ്‌സേ ശാദീ കരേങ്കെ!
ഞാന്‍ പുഞ്ചിരിയോടെ അവളേ നോക്കി പിന്നെ പറഞ്ഞു, ‘ഓക്കേ കബ് ജായേഗ’
‘ആപ് ജാനേകാ തബ്’
അന്നവള്‍ പോയി പിന്നെ കുറെ ദിവസത്തേക്ക് അവളെ കണ്ടില്ല ഒരു ദിവസം അവള്‍ വന്നു ഞാന്‍ ചോദിച്ചു
‘കുറെ നാളായല്ലോ കണ്ടിട്ട് എവ്‌ടെയായിരുന്നു?’
‘മമ്മാകാ ഗാഉ ഗയാത്ത കല്‍ ആയ’ അവള്‍ സന്തോഷമില്ലാതെ പ റഞ്ഞു
‘കൈസാഹെ ഉദര്‍’ ? ഞാന്‍ ചോദിച്ചു
‘അച്ഛാ നഹീ’ അവള്‍ പറഞ്ഞു ഞാന്‍ ചോദിച്ചു, ‘അതെന്തു പറ്റി? ‘
‘ഒഹാ ആദമീനഹീ ഹെകാലി ജഗാ ഇദര്‍ ദേകോ കിതനാജന്‍ഹെ
‘ശരി നമ്മള്‍ എന്നാ കേരളത്തില്‍പോവുന്നത്’?’
‘ മെ നഹീ ആയഗാ’ അവള്‍ പറഞ്ഞു .ഞാന്‍ ചിരിച്ചു പിന്നെ ചോദിച്ചു.
‘അതെന്താ?’
അവള്‍ പറഞ്ഞു, ‘ഇതര്‍ അച്ചാഹെ’
അപ്പോള്‍ കുറെ പെണ്‍കുട്ടികള്‍ അവളെ ദൂരെ നിന്ന് വിളിച്ചു ‘ജൂനീ ആഒ’ അവള്‍ ഓടിപ്പോയി അവരുടെ കൂട്ടത്തില്‍ ഇരുന്നു ഞാന്‍ കുറച് നേരം അത് നോക്കി നിന്നു അപ്പോഴാണ് അത് ശ്രദ്ധിച്ചത് അഞ്ചു കുട്ടികളും ചേര്‍ന്ന് പുകയില പായ്ക്ക് പൊട്ടിച്ചു ചുണ്ടിനടിയില്‍ തിരുകുന്നു കൂട്ടത്തില്‍ ആ കുട്ടിയും.വല്ലാത്ത സങ്കടം തോന്നി എനിക്ക് അവളെ കാണുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ എന്റെ കൊച്ചനിയത്തിയുടെ മുഖം അവളില്‍ കണ്ടിരുന്നു, ഒരു വാത്സല്യം ഉണ്ടായിരുന്നു ,എന്ത് കൊണ്ടോ അന്ന് മുതല്‍ ആ ഗല്ലിയോട് എനിക്ക് വെറുപ്പ് തോന്നി പിന്നെ അവിടം വിടണമെന്ന് തോന്നി അങ്ങനെ അവിടന്നു ഞാന്‍ നാട്ടിലേക് മടങ്ങി കുറെ നാളുകള്‍ക്ക് ശേഷം ഗള്‍ഫിലെകുള്ള യാത്രക്ക് വേണ്ടി മുംബൈലെത്തി കൂട്ടത്തില്‍ കസായിവാടയിലും പരിചയക്കാരോട് സംസാരിച്ചു നില്കുന്നതിനിടെ അവള്‍ നടന്നു പോവുന്നത് കണ്ടു ഓടി പിറകിലെത്തി വിളിച്ചു ‘ജൂനീ’..
തിരിഞ്ഞു നോകിയ അവള്‍ അതിശയത്തോടെ ചോദിച്ചു ‘ഹരേ ഭയ്യ ആപ്’..
ഞാന്‍ പുഞ്ഞിരിയോദ് ചോദിച്ചു, ‘കൈസാഹെ?’
‘ഠീക് ഹെ ആപ്‌കോ?’
‘അച്ഛാ ഹെ ‘
‘ഹ ഭയ്യ മേരെ ഷാദീ ഹോഗയേ ഹെ’, ഞാന്‍ കണ്ണ് മിഴിച്ചു പ്രായ പൂര്‍ത്തിയാവാത്ത ഈ കുട്ടിക്ക് കല്യാണമോ, കുറച്ചകലെ ഓറഞ്ച് വില്കുന്ന പയ്യനെ ചൂണ്ടി അവള്‍ പറഞ്ഞു: ‘ഓ മേരെ ആദ്മീ’ ഞാന്‍ സങ്കടത്തോടെ അവളേ നോകി എന്തൊരു ജീവിതമാണ് ഇവുടുത്തെ ‘ആളെങ്ങനെ നല്ലയാളാണോ’ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു അവളുടെ മുഖം ‘വാടി ഓ പാഗല്‍ ഹെ ഹര്‍ടൈം ചരസ് മെ ഹെ’
അവളുടെ മുഖത്തെ വിഷാദം എന്റെ മനസ്സില്‍ നോവായി മാറി.
‘ചോടോ ഭയ്യ ആപ് കബി ആയ കിദര്‍ത ഇത്‌ന ദിന്‍’ ഞാന്‍ മറുപടി പറഞ്ഞില്ല അവളെ തന്നെ നോകി നിന്നു പഴേ പ്രസരിപ്പ് ഒട്ടുമില്ല വാടിയ പൂവ് പോല്‍ ……
ഞാന്‍ പറഞ്ഞു, ‘ഞാന്‍ പോകുവാണ് ഇന്ന് തന്നെ’
‘ഭയ്യ മെ ബി ആഊം ആപ്‌കെ സാത് ആജ്’.
ചോദ്യം എന്നെവല്ലാതെ ഉലച്ചു.
‘മോളെ ഞാന്‍ നാട്ടിലേക്കല്ല, സൌദിയിലേക്ക് ആണ്’.
‘കോയി ഭാത് നഹീ ഭയ്യ ടീക് ഹെ’ അവള്‍ യാത്ര പറഞ്ഞു ആ തിരക്കില്‍ ലയിച്ചു ഇന്നിപ്പോ വര്‍ഷങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞു മനസ്സില്‍ ഒരുപാട് വേദനകള്‍ നിറഞ്ഞ മുഖങ്ങളിലോന്നായി ഇന്നും അവളുണ്ട് മായാതെ!!!!!
