Pravasi
പിരിവുകാര്‍
പ്രവാസ ജീവിതത്തിനിടയില്‍ നാട്ടില്‍ വരുമ്പോളൊക്കെ രാഷ്ട്രീയഭേദമന്യേ പാര്‍ട്ടിക്കാര്‍ പിരിവിനു വരാറുണ്ട്. ആരെയും പിണക്കാന്‍ പറ്റാത്തതിനാല്‍ കഴിയും വിധം കൊടുക്കാരുമുണ്ട്. ചിലപ്പോള്‍ ഒക്കെ അത് ഉപകാരം ആയിട്ടുമുണ്ട്. അങ്ങിനെ ഒരു അവധികാലത്ത് പകലുറക്കം കഴിഞ്ഞു ഉലാത്തുമ്പോള്‍ കുറെ ചെറുപ്പകാര്‍ വീട്ടിലേക്കു വന്നു. എല്ലാം പുതു മുഖങ്ങള്‍, ആരെയും അറിയുകപോലുമില്ല.
98 total views, 1 views today
പ്രവാസ ജീവിതത്തിനിടയില്‍ നാട്ടില്‍ വരുമ്പോളൊക്കെ രാഷ്ട്രീയഭേദമന്യേ പാര്‍ട്ടിക്കാര്‍ പിരിവിനു വരാറുണ്ട്. ആരെയും പിണക്കാന്‍ പറ്റാത്തതിനാല്‍ കഴിയും വിധം കൊടുക്കാരുമുണ്ട്. ചിലപ്പോള്‍ ഒക്കെ അത് ഉപകാരം ആയിട്ടുമുണ്ട്. അങ്ങിനെ ഒരു അവധികാലത്ത് പകലുറക്കം കഴിഞ്ഞു ഉലാത്തുമ്പോള്‍ കുറെ ചെറുപ്പകാര്‍ വീട്ടിലേക്കു വന്നു. എല്ലാം പുതു മുഖങ്ങള്‍, ആരെയും അറിയുകപോലുമില്ല.
‘എന്താണ് കാര്യം’
അവര്‍ ഒരു നോട്ടീസ് എടുത്തു നീട്ടി. ഏതോ വായനശാല വാര്‍ഷികമാണ്. അതും എന്റെ നാട്ടില്‍ നിന്നും മൂന്നു നാല് കിലോമീറ്റര്‍ അകലെ. ഞാന്‍ അതൃപ്തി പ്രകടിപിച്ചു.
ഇത് വളരെ ദൂരെ അല്ലെ? നിങ്ങള്ക്ക് നാട്ടില്‍ നിന്ന് പിരിച്ചാല്‍ പോരെ? പോരെങ്കില്‍ ഈ നാട്ടില്‍ നല്ല ഒരു വായനശാല ഉണ്ട്. അതിന്റെ വാര്‍ഷികം പിരിക്കതെയാണ് നടത്തുന്നത്.’
ഇതിനു പ്രമുഖര്‍ ഒക്കെ വരുന്നുണ്ട്, അതുകൊണ്ട് ഗംബീരമാക്കണം. നാട്ടില്‍ നിന്ന് മാത്രം പിരിച്ചാല്‍ നടക്കില്ല, നല്ല പണ ചിലവുണ്ട്.
‘വല്ല ആള്‍ക്കാരുടെ പണം കൊണ്ടാണോ ഗംഭീരമാക്കേണ്ടത്? നിങ്ങളുടെ നാട്ടിലെ ജനമല്ലേ ഉത്സാഹം കാണിച്ചു ഗംഭീരം ആക്കേണ്ടത് ?
ഞാന്‍ അകത്തുപോയി ഒരു നൂറു രൂപ എടുത്തു കൊടുത്തു. അവര്‍ നിരസിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു,
ഫോറിനില്‍ നിന്ന് വന്ന നിങ്ങള്‍ നൂറു രൂപ മാത്രമോ? ആയിരം എങ്കിലും തരണം
എന്നെ പറ്റി നല്ലവണ്ണം അന്വേഷിച്ചാണ് വന്നിരിക്കുന്നത്. കുറെ സംസാരം കഴിഞ്ഞു ഒടുവില്‍ അമ്പതു കൂടി കൊടുത്തു അവരെ വിട്ടു. ഒന്ന് രണ്ടു വാരം കഴിഞ്ഞു. ഞാന്‍ ടൌണില്‍ പോയിവരുമ്പോള്‍ എന്റെ ബൈക്ക് തട്ടി ഒരു കുട്ടി വീണു. ഒന്നും പറ്റിയില്ല, പക്ഷെ ആള്‍കാര്‍ കൂടി. കുറ്റം അവന്റേതു ആണെങ്കിലും എല്ലാവരും എന്റെ തലയില്‍ കയറി. ചിലര്‍ ദേഹോപദ്രവം തുടങി. നഷ്ട്ട പരിഹാരം ആവശ്യ പെട്ട് നാട്ട്രുകാര്‍. ഞാന്‍ കുഴങ്ങി. അപ്പോള്‍ ഒന്ന് രണ്ടു പരിച്ചയമുഖം അവിടെ കണ്ടു. അതെ അന്ന് പിരിവിനു വന്നവര്‍. അപ്പോള്‍ ആണ് ഓര്‍ത്തത് അന്നവര്‍ പറഞ്ഞ സ്ഥാലം ആണ് ഇത്. ഞാന്‍ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു, പക്ഷെ അവര്‍ പരിചയ ഭാവം കാണിച്ചില്ല. കൂടാതെ കുട്ടിയുടെ ബന്ധുക്കളോട് പറഞ്ഞു,
‘ഇവന്‍ വിദേശിയാണ്, നല്ലപൈസ കിട്ടും. കേസിനൊന്നും പോകാന്‍ മിനകെടില്ല’
സത്യമാണ്. കേസിന് പോയാല്‍ യാത്ര മുടങ്ങും. ഞാന്‍ വീണ്ടും കുഴങ്ങി.
അങ്ങിനെ കുറെ ചര്‍ച്ചകള്‍ നടന്നു, അവസാനം ഏട്ടായിരം രൂപയ്ക്കു കരാറായി. പക്ഷെ പണം കൊടുത്താലെ വണ്ടി തരൂ. ആരെയെങ്കിലും ഒന്നിച്ചയച്ചാല്‍ പണം തരാമെന്ന് ഞാനും. അങ്ങിനെ പിരിവുകാരില്‍ ഒരുവന്‍ എന്നോടൊപ്പം വന്നു. അവന്‍ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഞാന്‍ അസ്വസ്ഥനായി,
‘അന്ന് നിങ്ങള്‍ ആയിരം തന്നെങ്കില്‍ കൂള്‍ ആയി ഞാന്‍ ഇതില്‍നിന്നു ഊരിതന്നേനെ. അന്ന് നിങ്ങള്‍ കുറെ ഡയലോഗ് അടിച്ചു വെറും നൂറ്റിഅമ്പതു മാത്രം തന്നു. അത് കൊണ്ട് നമ്മള്‍ തന്നെ പണി ഒപ്പിച്ചതാണ്. പകുതിയും വായനശാലക്ക് തന്നെ കിട്ടും’
ഇതു പോലെയും പിരിവുകാര്‍ ഉണ്ടോ എന്ന് ചോദിക്കണമെന്നു തോന്നി, പക്ഷെ ചോദിച്ചില്ല. കാരണം അവര്‍ വീണ്ടും പണി തന്നാലോ?
99 total views, 2 views today
