സീനിയേര്‍സിനു വേണ്ടി..
‘ഇനി നിങ്ങളെ ദ്രോഹിക്കാന്‍ ഞങ്ങളുണ്ടാകില്ല. നിങ്ങളെ ഭരിക്കാന്‍ ഞങ്ങള്‍ വരില്ല. എല്ലാം ഒരു കുസൃതിയായി കണ്ട് പൊറുത്തേക്കണം.’
എന്റെ മിഴികള്‍ കവിളുകള്‍ നനച്ചത് ഞാന്‍ അറിഞ്ഞില്ല. കുറച്ചുനേരം മെസ്സേജ്‌ലേക്ക് തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു..
എന്റെ കണ്ണുകള്‍ മൂന്ന് വര്‍ഷം പുറകിലേക്കോടി.
77 total views
‘ഇനി നിങ്ങളെ ദ്രോഹിക്കാന്‍ ഞങ്ങളുണ്ടാകില്ല. നിങ്ങളെ ഭരിക്കാന്‍ ഞങ്ങള്‍ വരില്ല. എല്ലാം ഒരു കുസൃതിയായി കണ്ട് പൊറുത്തേക്കണം.’
എന്റെ മിഴികള്‍ കവിളുകള്‍ നനച്ചത് ഞാന്‍ അറിഞ്ഞില്ല. കുറച്ചുനേരം മെസ്സേജ്‌ലേക്ക് തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു..
എന്റെ കണ്ണുകള്‍ മൂന്ന് വര്‍ഷം പുറകിലേക്കോടി.
അതൊരു റംസാന്‍ മാസമായിരുന്നു. വ്രതവിശുദ്ധിയുടെ മാസം. പക്ഷേ, അന്നെന്റെ കലാലയ ജീവിതത്തിന്‍ തുടക്കമിട്ട് ആ തിരുമുറ്റത്തെത്തിയപ്പോള്‍ എനിക്കവിടെ ആ വിശുദ്ധി തൊന്നിയില്ല.
ഒരു ചെകുത്താന്‍ കോട്ടയിലേക്കാണല്ലൊ ഈശ്വരാ കാലെടുത്തു വെച്ചതെന്ന് മനസ്സില്‍ ഓതി.
തല പൊക്കാനേ തോന്നിയില്ല…
എന്നാലും ഇടക്കൊന്ന് പൊക്കി നോക്കും. എങ്കിലും, അതിലും വേഗത്തില്‍ തല താഴ്ത്താനും എനിക്ക് സാധിച്ചു…
ചുറ്റുഭാഗത്തു നിന്നും ദഹിപ്പിക്കുന്ന നോട്ടങ്ങള്‍. അവരുടെ കണ്ണുകളിലെല്ലാം തീഗോളം ഞാന്‍ കണ്ടു.
ചിലര്‍ പെണ്‍കുട്ടികളെ ഇങ്ങനെ നോക്കുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ട്, ഇതാദ്യമായാ ആണ്‍കുട്ടികളെ ഇങ്ങനേ നോക്കുന്നത് കാണുന്നത്.
പലതവണ ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞു. ‘പെണ്‍കുട്ടികളെ സമ്മതിക്കണം കെട്ട്വാ, ഇതുപോലുള്ള നോട്ടങ്ങള്‍ സ്തിരം ഏറ്റിട്ടും കരിയാതെ നില്കുന്നത് കണ്ടില്ലേ.’
ക്ലസ്സ് റൂം, ഹോസ്റ്റല്‍, കാന്റീന്‍ ഇത് മാത്രമാണ്‍ ഞങ്ങളുടെ ലോകം
കലാലയ ജീവിതത്തെ കുറിച്ച് പലരും വര്‍ണ്ണിച്ചത് കണ്ട് കൊണ്ടായിരുന്നു ഈ തിരുമുറ്റത്തേക്കുള്ള കാല്‍ വെപ്പ്. കലാലയമുറ്റത്ത് കാല്കുത്തിയതും മനസ്സില്‍ നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന വര്‍ണ്ണങ്ങളെല്ലാം ‘ഡീം…….’ ദേ കിടക്കുന്നു താഴെ…
അവിടെ നിന്നിരുന്ന ഒരു ഏട്ടന്റെ കണ്ണുകള്‍ എന്നോട് പറഞ്ഞു.
‘വീണതെടുക്കണ്ട…’
വര്‍ണ്ണങ്ങളാല്‍ തീര്‍ത്ത പരവതാനിയില്ല..
പകരം, കല്ലും മുള്ളും നിറഞ്ഞ സാഹസിക പാത മാത്രം..
മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ ഓരോ പടിയും പതിയെ പതിയെ കയറിത്തുടങ്ങി.
ഒന്നാം നിലയിലെ പടികള്‍ കയറിക്കഴിയാറായപ്പോഴേക്കും എനിക്ക് താങ്ങയ് ഒത്തിരി പേര്‍ എന്റെ കൂടെയെത്തി.
ഒരു വര്‍ഷത്തെ ദീര്‍ഘകാലത്തിന്‍ ശേഷം ഒന്നാം നിലയിലെ പടികള്‍ കയറിത്തീര്‍ന്നു.
രണ്ടാം നിലയില്‍ ഞെട്ടിക്കും വിധമായിരുന്നു കാഴ്ച്ച… സാഹസികപാത ഒരുക്കിയിരുന്നവര്‍ ഞങ്ങള്‍ക്കായ് വര്‍ണ്ണപ്പരവതാനി വിരിചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു..! ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ കിട്ടിയ ആ പരവതാനി നിരയെ സൗഹൃദത്തിന്റെ കുങ്കുമപ്പൂക്കള്‍ വാരിവിതറി.
ഏട്ട്‌നായും, സഹോദരനായും,
അനിയനായും, സഹോദരിയായും
സൗഹൃദത്തിന്റെ പൂഞ്ചോലകള്‍ നെയ്‌തെടുത്തു.
പെട്ടെന്നാണ്‍ ഞെട്ടിയുണര്‍ന്നത്.
വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് പിന്നില്‍ നിന്നും എന്റെ കണ്ണുകള്‍ വീണ്ടും മെസ്സേജിലേക് വീണു.
താഴോട്ടുള്ള വരികള്‍ വായിച്ചതും, അടക്കിപ്പിടിച്ചിരുന്നതെല്ലാം പുറത്തേക്കു ചാടി.
മിഴികള്‍ കവിളുകളെ നനച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു..
‘മടക്കയാത്രയില്ലാത്ത കലാലയ ജീവിതമേ…. വിട…’
78 total views, 1 views today
