ഇതിഹാസങ്ങളിലും, പുരാണങ്ങളിലും”മയനെ” അടയാളപ്പെടുത്തുന്നത്,വിശ്വകർമ്മ ഭഗവാന്റെ പുത്രൻ രാക്ഷസ രാജാവ്, മഹാനായ ശില്പി, തച്ചു ശാസ്ത്രജ്ഞൻ, ദേവ ശില്പി എന്നീ വിശേഷണങ്ങളാലാണ്.ജന്മം കൊണ്ട് ബ്രാഹ്മണനും,കർമംകൊണ്ട് ശില്പിയുമായതിലാവണം,ശ്രീമതി രശ്മി സജയൻ തന്റെ പുസ്തകത്തിനും, മുഖ്യ കഥാപാത്രത്തിനും “മയൻ” എന്ന പേരിട്ടത്.അമ്മ ജീവിച്ചിരുന്നിട്ടും,അമ്മിഞ്ഞ നുകർന്നിട്ടില്ലാത്ത,താരാട്ട്പാട്ട് കേട്ടിട്ടില്ലാത്ത,സ്നേഹമുത്തങ്ങൾ
നോവലൈറ്റ് അദ്ധ്യായം 1 വർഷയുമൊന്നിച്ചുള്ള മൂഡബിദ്രി യാത്രയെക്കുറിച്ചു കൈലാസ് എന്ന ഞാൻ 2013 മെയ് 10 വെള്ളിയാഴ്ച എഴുതിത്തുടങ്ങുന്നു ദുർഗന്ധം വന്നു വിളിച്ചുണർത്തിയപ്പോൾ വർത്തമാനകാലത്തിന്റെ തീട്ടപ്പറമ്പിലൂടെ യന്ത്രപ്പാമ്പ് എന്നെയും ചുമന്നു പാളത്തിലൂടെ നീങ്ങുകയാണെന്ന് തോന്നി.
എങ്ങിനെയെങ്കിലും ഇവിടെ നിന്നും രക്ഷപ്പെടാനുള്ള ഒരു മാര്‍ഗ്ഗത്തിനായി എന്റെ മനസ്സ് ഉഴലുകയായിരുന്നു …!
നേരമേറെക്കഴിഞ്ഞിരിക്കണം …, ആലസ്യത്തോടെ കണ്ണ് തുറന്ന് കടലിലേക്ക് നോക്കിയ ഞാന്‍ അത്ഭുതപരതന്ത്രനായിത്തീര്‍ന്നു …! അവിശ്വസനീയതയോടെ ..; കണ്ണുകള്‍ തിരുമ്മിക്കൊണ്ട് ഒരു വട്ടം കൂടി ഞാന്‍ അങ്ങോട്ടേക്ക് നോക്കി …!
പിന്‍കാലുകള്‍ മടക്കി .., നിലത്തമര്‍ന്ന് …, മുരണ്ടുകൊണ്ട് .., ഏതു നിമിഷവും എന്റെ മേല്‍ ചാടിവീഴാന്‍ അത് തയ്യാറെടുത്ത് നില്‍ക്കുകയാണ് …!, അതിന്റെ കൂര്‍ത്ത് നീണ്ട ദ്രംഷട്ടങ്ങള്‍ പുറത്തേക്ക് തള്ളി നില്‍ക്കുന്നു ..!
അതാ ഒരു ദുശ്ശകുനം നേരെ വരുന്നു. അച്ഛന്റെ സ്വപനം തകര്‍ന്നു. എന്നാലും മകന്‍ മാനേജരായി കമ്പനിയില്‍ കയറണം. 3 മാസത്തെ ട്രൈനിംഗ് കഴിഞ്ഞാല്‍ മകന്‍ ഉദ്യോഗസ്ഥനായി. അച്ഛന്‍ ആശ്വാസം കൊണ്ടു.
ഞാന്‍ പോയ കാര്യമെല്ലാം കഴിഞ്ഞു .., ഏകദേശം രണ്ടു മണിക്കൂറുകള്‍ക്കു ശേഷം .., ഞാന്‍ തിരിച്ച് ടി . നഗറിന്റെ മറ്റൊരു ഭാഗത്തു കൂടി എന്റെ താമസസ്ഥലത്തേക്ക് വരുകയായിരുന്നു …!
പെട്ടന്നാണ് മുന്നില്‍ ഒരാള്‍ക്കൂട്ടം കണ്ടത് ..!,ആരെങ്കിലും ആക്‌സിഡന്റില്‍ പെട്ടതാണോ …?
തിരക്കിനിടയിലൂടെ .., ഞാനാ കാഴ്ചയിലേക്ക് എത്തിനോക്കി ..!
ദയവായി നിങ്ങള്‍ എല്ലാവരും എന്റെ ആജ്ഞയെ മാനിച്ച് തിരിച്ചു പോയിക്കൊള്ളുക…!, അതിനു മുന്‍പായി നിങ്ങള്‍ ശേഖരിച്ചിട്ടുള്ള ആഹാരവും .., ശുദ്ധ ജലവും എന്റെ പായ് വഞ്ചിയിലേക്ക് മാറ്റുക ….”!
ഹോസ്പിറ്റല്‍ ബില്ലുമായി ഡോക്ടര്‍…., ലോണ്‍ പേപ്പറുമായി ബാങ്ക് മാനേജര്‍,……………….ഇന്‍ഷുറന്‍സ് ഷീറ്റുമായി വണ്ടിക്കാരന്‍…………..
ഡോക്ടര്‍ പോയതിനു ശേഷം സ്യൂ തന്റെ പണിപ്പുരയില്‍ കയറിയിരുന്ന് ആരും കാണാതെ കുറേ നേരം കണ്ണീര്‍ വാര്‍ത്തു. അനന്തരം തന്റെ ചിത്രരചനാബോര്‍ഡെടുത്ത് ധൈര്യമവലംബിച്ച് ഒരു മൂളിപ്പാട്ടും പാടിക്കൊണ്ട് ജോണ്‍സിയുടെ മുറിയിലേയ്ക്കു ചെന്നു.
