നേരമേറെക്കഴിഞ്ഞിരിക്കണം ..., ആലസ്യത്തോടെ കണ്ണ് തുറന്ന് കടലിലേക്ക് നോക്കിയ ഞാന്‍ അത്ഭുതപരതന്ത്രനായിത്തീര്‍ന്നു ...! അവിശ്വസനീയതയോടെ ..; കണ്ണുകള്‍ തിരുമ്മിക്കൊണ്ട് ഒരു വട്ടം കൂടി ഞാന്‍ അങ്ങോട്ടേക്ക് നോക്കി ...!
പിന്‍കാലുകള്‍ മടക്കി .., നിലത്തമര്‍ന്ന് ..., മുരണ്ടുകൊണ്ട് .., ഏതു നിമിഷവും എന്റെ മേല്‍ ചാടിവീഴാന്‍ അത് തയ്യാറെടുത്ത് നില്‍ക്കുകയാണ് ...!, അതിന്റെ കൂര്‍ത്ത് നീണ്ട ദ്രംഷട്ടങ്ങള്‍ പുറത്തേക്ക് തള്ളി നില്‍ക്കുന്നു ..!
അതാ ഒരു ദുശ്ശകുനം നേരെ വരുന്നു. അച്ഛന്റെ സ്വപനം തകര്‍ന്നു. എന്നാലും മകന്‍ മാനേജരായി കമ്പനിയില്‍ കയറണം. 3 മാസത്തെ ട്രൈനിംഗ് കഴിഞ്ഞാല്‍ മകന്‍ ഉദ്യോഗസ്ഥനായി. അച്ഛന്‍ ആശ്വാസം കൊണ്ടു.
ഞാന്‍ പോയ കാര്യമെല്ലാം കഴിഞ്ഞു .., ഏകദേശം രണ്ടു മണിക്കൂറുകള്‍ക്കു ശേഷം .., ഞാന്‍ തിരിച്ച് ടി . നഗറിന്റെ മറ്റൊരു ഭാഗത്തു കൂടി എന്റെ താമസസ്ഥലത്തേക്ക് വരുകയായിരുന്നു ...! പെട്ടന്നാണ് മുന്നില്‍ ഒരാള്‍ക്കൂട്ടം കണ്ടത്...
ദയവായി നിങ്ങള്‍ എല്ലാവരും എന്റെ ആജ്ഞയെ മാനിച്ച് തിരിച്ചു പോയിക്കൊള്ളുക...!, അതിനു മുന്‍പായി നിങ്ങള്‍ ശേഖരിച്ചിട്ടുള്ള ആഹാരവും .., ശുദ്ധ ജലവും എന്റെ പായ് വഞ്ചിയിലേക്ക് മാറ്റുക ....''!
ഹോസ്പിറ്റല്‍ ബില്ലുമായി ഡോക്ടര്‍...., ലോണ്‍ പേപ്പറുമായി ബാങ്ക് മാനേജര്‍,...................ഇന്‍ഷുറന്‍സ് ഷീറ്റുമായി വണ്ടിക്കാരന്‍..............
ഡോക്ടര്‍ പോയതിനു ശേഷം സ്യൂ തന്റെ പണിപ്പുരയില്‍ കയറിയിരുന്ന് ആരും കാണാതെ കുറേ നേരം കണ്ണീര്‍ വാര്‍ത്തു. അനന്തരം തന്റെ ചിത്രരചനാബോര്‍ഡെടുത്ത് ധൈര്യമവലംബിച്ച് ഒരു മൂളിപ്പാട്ടും പാടിക്കൊണ്ട് ജോണ്‍സിയുടെ മുറിയിലേയ്ക്കു ചെന്നു.
