പറന്നുകൊണ്ടിരുന്ന വിമാനത്തിൽ 17000 അടി ഉയരെ നടന്ന സംഭവമാണ്, നിസ്സാരമെന്ന് കരുതി നാം അവഗണിക്കുന്ന പലതിനും വലിയ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയും

Shameer P Hasan

1990 ജൂൺ പത്ത് പ്രാദേശികസമയം 8:30 ന് ബ്രിട്ടീഷ് എയർവേയ്‌സ് ഫ്ലൈറ്റ് 5390 ഇംഗ്ലണ്ടിലെ ബർമിംഗ്ഹാം എയർപോർട്ടിൽ നിന്നും യാത്രക്കാരുമായി സ്പെയിനിലെ മലാഗ എയർപോർട്ട് ലക്ഷ്യമാക്കി പറന്നുയർന്നു. വിമാനം ഉയർന്നുതുടങ്ങിയപ്പോൾ പ്രധാന പൈലറ്റ് അച്ചീസൺ കോ-പൈലറ്റ് ലങ്കാസ്റ്ററിന് നിയന്ത്രണം കൈമാറി. രണ്ട് പൈലറ്റുകളും അവരുടെ ബെൽറ്റുകൾ ലൂസാക്കി. വിമാനം ഏകദേശം 17,300 അടി (5,300 മീ) ഉയരത്തിലൂടെ പറന്നു , ക്യാബിൻ ക്രൂവ് ഭക്ഷണ വിതരണത്തിനായി തയ്യാറെടുക്കുകയായിരുന്നു.

ഫ്‌ളൈറ്റ് അറ്റൻഡ് നൈജൽ ഓഗ്ഡൻ കോക്പിറ്റിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുമ്പോൾ പെട്ടെന്ന് ഉഗ്ര സ്ഫോടനം ഉണ്ടാകുകയും ക്യാബിൻ ഘനീഭവിക്കുകയും ചെയ്തു. ലങ്കാസ്റ്ററിന്റെ വശത്തുള്ള ഇടത് വിൻഡ്‌സ്‌ക്രീൻ പാനൽ ഫ്യൂസ്‌ലേജിൽ നിന്ന് വേർപെട്ടു പുറത്തേക്ക് തെറിച്ചുപോയി. ഡീകമ്പ്രഷനിൽ കുതിച്ചുയർന്ന വായു മർദ്ദം ലങ്കാസ്റ്ററിനെ സീറ്റിൽ നിന്നും വിൻഡ് സ്ക്രീനിലൂടെ പുറത്തേക്ക് വലിച്ചു.അയാളുടെ കാൽമുട്ടുകൾ ഫ്ലൈറ്റ് കൺട്രോളുകളിൽ കുടുങ്ങി കിടക്കുകയും വിൻഡ് സ്ക്രീനിലൂടെ വിമാനത്തിന് പുറത്തേക്ക് തള്ളിനിന്ന ശരീരത്തിന്റെ മുകൾ ഭാഗത്ത് കടുത്ത കാറ്റും തണുപ്പും വീശിയടിക്കാനും തുടങ്ങി. ഒപ്പം പാസഞ്ചർ ക്യാബിനിൽ നിന്ന് പേപ്പറുകളും അവശിഷ്ടങ്ങളും ഫ്ലൈറ്റ് ഡെക്കിലേക്ക് പറന്നുവന്നു.

നൈജൽ ഓഗ്ഡൻ ശ്രമപ്പെട്ട് ലങ്കാസ്റ്ററിന്റെ കാലുകളിൽ പിടിമുറുക്കി. മറ്റ് രണ്ട് എയർ സ്റ്റീവാർഡുകൾ അയഞ്ഞ വസ്തുക്കൾ സുരക്ഷിതമാക്കുകയും യാത്രക്കാരെ ആശ്വസിപ്പിക്കുകയും അടിയന്തര ലാൻഡിംഗ് പ്രതീക്ഷിച്ച് സജ്ജമായിരിക്കാൻ നിർദ്ദേശം നൽകുകയും ചെയ്തു. ഈ സമയം വിമാനത്തിലുണ്ടായിരുന്ന എല്ലാവർക്കും ഓക്സിജൻ സജ്ജീകരിച്ചിരുന്നില്ലെന്നതിനാൽ അച്ചിസൺ എമർജൻസി ലാൻഡിഗിന് ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. പക്ഷെ കാറ്റിന്റെ വർദ്ധിച്ച ശബ്ദം കാരണം അദ്ദേഹത്തിന് എയർട്രാഫിക് കൺട്രോളിൽ നിന്നുള്ള സംഭാഷണം കേൾക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ടു-വേ കമ്മ്യൂണിക്കേഷൻ സ്ഥാപിക്കുന്നതിലെ ബുദ്ധിമുട്ട് അടിയന്തര നടപടികൾ ആരംഭിക്കുന്നതിൽ കാലതാമസമുണ്ടാക്കി.

ജനൽ വഴി പുറത്തേക്ക് തള്ളി നിന്ന ലങ്കാസ്റ്ററിനെ അപ്പോഴും ഓഗ്ഡൺ കാലുകളിൽ മുറുകെ പിടിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു. ഈ സമയങ്ങളിൽ ലങ്കാസ്റ്റർ നിരവധി തവണ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും തെന്നിമാറികൊണ്ടിരുന്നു. അയാളുടെ തല പലപ്രാവശ്യം വിമാനത്തിന്റെ പ്രതലത്തിൽ ശക്തിയായി ഇടിച്ചു. കനത്ത മഞ്ഞുവീഴ്ചയും ആരംഭിച്ചു അന്തരീക്ഷം പ്രതികൂലമാവുകയും ചെയ്തു. ലങ്കാസ്റ്റർ മരിച്ചു കാണുമെന്ന് ജീവനക്കാർ വിശ്വസിച്ചു. എന്നാൽ അവനെ വിട്ടയച്ചാൽ ഇടത് ചിറകിലോ എഞ്ചിനിലോ തിരശ്ചീനമായ സ്റ്റെബിലൈസറിലോ അടിക്കാനും അത് കേടുവരുത്താനും സാധ്യതയുണ്ടെന്ന ഭയത്താൽ, അവനെ മുറുകെ പിടിക്കാൻ അച്ചിസൺ മറ്റുള്ളവരോട് പറഞ്ഞു.

ഒടുവിൽ, സതാംപ്ടൺ എയർപോർട്ടിൽ അടിയന്തര ലാൻഡിംഗ് നടത്താൻ എയർ ട്രാഫിക് കൺട്രോളിൽ നിന്നുള്ള ക്ലിയറൻസ് കേൾക്കാൻ അച്ചിസണിന് കഴിഞ്ഞു .ലങ്കാസ്റ്ററിന്റെ കണങ്കാലുകൾ ഫ്ലൈറ്റ് കൺട്രോളുകളിൽ നിന്ന് മോചിപ്പിക്കാൻ എയർ സ്റ്റീവാർഡുകൾക്ക് കഴിഞ്ഞു, അപ്പോഴും അവനെ പിടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

പ്രാദേശിക സമയം 08:55 ന് (07:55 UTC), വിമാനം സതാംപ്ടണിൽ ലാൻഡ് ചെയ്യുകയും ബോർഡിംഗ് സ്റ്റെപ്പുകൾ ഉപയോഗിച്ച് യാത്രക്കാർ ഇറങ്ങുകയും ചെയ്തു .മഞ്ഞുവീഴ്ചയുടെ ആഘാതവും, വലതു കൈ, ഇടത് തള്ളവിരൽ, വലത് കൈത്തണ്ട എന്നിവയുടെ ഒടിവുകളോടെ ലങ്കാസ്റ്റർ രക്ഷപ്പെട്ടു. ഓഗ്ഡന്റെ തോളെല്ലിന് സ്ഥാനഭ്രംശം സംഭവിക്കുകയും മുഖത്ത് മഞ്ഞുവീഴ്ചമൂലം ഒരു കണ്ണിന് ക്ഷതം സംഭവിക്കുകയും ചെയ്തു. മറ്റ് കാര്യമായ പരിക്കുകളൊന്നും ഉണ്ടായില്ല.

അപകടകാരണം :
വിമാനത്തിന്റെ വിൻഡോയിൽ ഫിറ്റ് ചെയ്യാൻ ഉപയോഗിച്ച സ്ക്രൂകളിൽ 90 എണ്ണത്തിൽ 84 എണ്ണവും 0.66 മില്ലിമീറ്റർ വലിപ്പ വ്യത്യാസത്തിലുള്ള സ്ക്രൂകളായതിനാൽ നടന്ന വിമാനാപകടത്തെ കുറിച്ചുള്ള ഈ ചരിത്രം നമ്മെ ഞെട്ടിപ്പിക്കുന്നതാണ്. ബാക്കിയുള്ള ആറെണ്ണം വലിപ്പം കുറവുള്ളതുമായിരുന്നു. പറക്കുന്ന സമയത്ത് ക്യാബിനും പുറം അന്തരീക്ഷവും തമ്മിലുള്ള വായു മർദ്ദ വ്യത്യാസത്തെ ചെറുക്കാൻ വലിപ്പം കുറഞ്ഞ ബോൾട്ടുകൾക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. അങ്ങനെ സ്ക്രൂ നിമിത്തം ഒരു ക്രൂവിനെ മുഴുവൻ സ്ക്രൂ ചെയ്യാൻ കഴിഞ്ഞു. നിസ്സാരമെന്ന് കരുതി നാം അവഗണിക്കുന്ന പലതിനും വലിയ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുമെന്ന് ഈ സംഭവം നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്നു.

 1,553 total views,  4 views today