Rahul Ravi
ഓരോ വർഷവും 1000 കോടി ഡോളറിന്റെ സംഭാവനയാണ് ആഗോളതലത്തിൽ പവിഴ പുറ്റുകൾ നേരിട്ട് നമ്മുടെ സമ്പദ് വ്യവസ്ഥയ്ക്ക് സംഭാവന ചെയ്യുന്നത്, കടലിൽ വെറും 1 % മാത്രം സ്ഥലത്ത് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന പവിഴ പുറ്റുകൾ, കടലിലെ മൽസ്യ സമ്പത്തിന്റെ 30-40 ശതമാനം സംഭാവന ചെയ്യുന്നു, അത്ര തന്നെ ശതമാനം ജൈവ വൈവിധ്യവും ഇവിടെ കാണാം, ചുരുക്കി പറഞ്ഞാൽ, നിങ്ങളുടെ തീൻമേശയിൽ എത്തുന്ന മൽസ്യ വിഭവങ്ങളുടെ നല്ലൊരു ശതമാനവും അവയുടെ ജീവചക്രത്തിൽ എപ്പോഴെങ്കിലും ഒരിക്കൽ പവിഴ പുറ്റുകളെ ആശ്രയിച്ചിരുന്നു എന്ന് !!!
എന്തുകൊണ്ട് മനുഷ്യ നിർമ്മിത പവിഴ പുറ്റുകൾ നമ്മുടെ ഭാവിക്ക് അത്യാവശ്യമാണ് ???
ഓരോ വർഷവും നമ്മൾ പുറം തള്ളുന്ന കാർബണിന്റെ ഏകദേശം 21 % വും സമുദ്രങ്ങൾ വലിച്ചെടുക്കുന്നുണ്ട്. വർദ്ധിച്ച ആഗോള ഊഷ്മാവിന്റെ 90 % ൽ അധികം ചൂടും സമുദ്രം വലിച്ചെടുത്തു കഴിഞ്ഞു. മുൻപ് കാണാത്ത വിധം സമുദ്രത്തിന്റെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് ഈ താപനം വ്യാപിക്കുന്നുണ്ട്, അതും നമ്മുടെ ശീതോഷ്ണ സമുദ്ര ജല പ്രവാഹങ്ങൾ പോലും വേഗം കുറയ്ക്കാൻ പോന്ന രീതിയിൽ പോലും.സമുദ്രത്തിന്റെ മുകളിലെ ഏതാനും മീറ്ററുകൾ മാത്രമുള്ള ഫോട്ടോ ട്രോഫിക്ക് പാളിയിലെ ജലം മാത്രം, അന്തരീക്ഷത്തിൽ മൊത്തത്തിലുള്ള കാർബണിനെക്കാൾ കൂടുതൽ സംഭരിച്ച് കഴിഞ്ഞു. കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാനത്തെ തുടർന്നും അന്തരീക്ഷ കാർബണിന്റെ അളവിൽ ഉള്ള വർധനവ് മൂലം കടലിന്റെ അമ്ലത കൂടി വരികയാണ്, കടൽ ചൂട് പിടിക്കുന്നതും, പുഴയിലൂടെ ഒഴുകി എത്തുന്ന രാസമാലിന്യങ്ങളും ഒക്കെ മറ്റൊരു ഘടകമാണ്
IPCC റിപ്പോർട്ട് പ്രകാരം 1.5 ℃ താപനില ഉയർന്നാൽ പോലും 90% പവിഴ പുറ്റുകളെയും സാരമായി ബാധിക്കും എന്നാണ്, ഇന്ന് നമ്മൾ മുഴുവനായി കാർബൺ പുറംതള്ളുന്നത് നിർത്തിയാൽ പോലും സമുദ്ര താപനം ഇനിയും 100 വർഷത്തേക്ക് തുടരും എന്നാണ് കണക്കുകൾ പറയുന്നത്, എന്നാൽ ചിന്തിക്കേണ്ടത് ഈ നിലയിൽ മുന്നോട്ട് പോയാൽ 3.5℃ വരെ 2100 ആവുമ്പോഴേക്കും ആഗോള താപനം ഉണ്ടാവും എന്നതാണ് പഠനങ്ങൾ പറയുന്നത്, ഇതിന് എതിരെ ഏറ്റവും നല്ല പരിഹാരം വനങ്ങൾ അല്ല, മറിച്ച്, കണ്ടൽ കാടുകളും, കടൽ പായലും , കടൽ പുല്ലും , ചതുപ്പ് നിലങ്ങളും പവിഴ പുറ്റുകളും നിറഞ്ഞ തീരദേശ ആവാസ വ്യവസ്ഥയ്ക്ക്, മഴക്കടുകളെക്കാൾ 10 ഇരട്ടി കാർബൺ ശേഖരിക്കാൻ കഴിയും
ഒരുകാലത്ത് മിക്കവാറും എല്ലാ തീരങ്ങളിലും ഇത്തരം ആവാസ വ്യവസ്ഥകൾ ഉണ്ടായിരുന്നതായി ചരിത്രം പറയുന്നു, കഴിഞ്ഞ 150 വർഷം കൊണ്ടാണ് ഇവയിൽ മിക്കതും നമ്മുടെ പൂർവീകർ ഇല്ലാതെ ആക്കിയത്,ആ കർമ്മത്തിന്റെ ഫലമാണ് ഇന്ന് ആഗോള തലത്തിൽ കടൽ തീരങ്ങൾ ഇല്ലാതെ ആവുന്നത്,
കാരണം കരയെ സംരക്ഷിച്ചു പോന്നിരുന്നത് തീരത്തെ സ്വാഭാവിക ആവാസ വ്യവസ്ഥകൾ ഇല്ലാതെ ആക്കിയാൽ, കടൽ ഓരോ വർഷവും കൂടുതൽ കരയിലേക്ക് കയറി വരിക തന്നെ ചെയ്യും,ഇപ്പോഴുള്ള സ്വാഭാവിക ജൈവ സംവിധാനങ്ങൾക്ക് നമ്മൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന ഈ മാറ്റത്തിന് ഒപ്പം പരിണാമം കൊണ്ട് പിടിച്ചു നിൽക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല, അവിടെയാണ് മനുഷ്യന്റെ ഇടപെടൽ വേണ്ടി വരുന്നത്,പവിഴ പുറ്റുകളെ പുനർജീവിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി നടത്തപ്പെട്ട ഗവേഷണങ്ങൾക്ക് ഒടുവിൽ മൂന്ന് വഴിയാണ് ഇതിനായി പ്രയോഗിക്കുന്നത്
1. Mineral Accretion Technology
2. Micro Fragmentation
3. Coral Hatchery
മിനറൽ അക്രീഷൻ സാങ്കേതിക വിദ്യ,
ബയോ റോക്ക് എന്നും അറിയപ്പെടുന്ന ഈ സാങ്കേതിക വിദ്യ,
കടൽ ജലത്തിന്റെ Electrolysis വഴിയാണ് പ്രവർത്തിക്കുന്നത്,
ഇരുമ്പിന്റെ വലകൾ മണൽ തിട്ടയിൽ ഉറപ്പിച്ച ശേഷം, floating solar പാനലുകൾ ഉപയോഗിച്ച്, DC കറന്റ് ഈ വലകളിലേക്ക് കൊടുക്കുന്നു, നെഗറ്റീവ് ഇലക്ട്രോട് ആയി ഈ വല മാറുമ്പോൾ കാൽസ്യം കാർബണേറ്റ് ഈ ഇരുമ്പ് വലയ്ക്ക് മുകളിൽ അടിഞ്ഞു കൂടുന്ന, പവിഴ പുറ്റുകൾക്ക് വളരാൻ അനുകൂലമായ സാഹചര്യം ഇത് വഴി ഉണ്ടാവുന്നു, ഈ ഇരുമ്പ് വലകളിൽ അടിഞ്ഞു കൂടുന്ന പദാർത്ഥം , കോണ്ക്രീറ്റിന് സമാനമാണ്,
കടലിൽ നിന്ന് ഇത്തരത്തിൽ നിർമ്മാണ വസ്തുക്കൾ ഉണ്ടാക്കുവാനും അത് വഴി കാർബൺ നേരിട്ട് കടലിൽ നിന്ന് വലിച്ചെടുക്കാനും കഴിയും.
മൈക്രോ ഫ്രാഗ്മെന്റഷൻ
ഇവിടെ ജീവനുള്ള പവിഴ പുറ്റുകളെ നുറുങ്ങ് കഷണങ്ങൾ ആയി മുറിക്കുന്നു, വേഗം വളരാത്ത പവിഴ പുറ്റുകളെ പെട്ടെന്ന് വളർത്താൻ ആണ് ഇത് ഉപയോഗിക്കുന്നത്.ഇത്തരത്തിൽ ചെറിയ പവിഴ തുട്ടുകൾ വലിയ പവിഴ പുറ്റുകളെക്കാൾ നാല്പത് ഇരട്ടി വേഗത്തിൽ വളരുന്നു, ഇവ അടുത്തടുത്തു തന്നെ സ്ഥാപിച്ചാൽ വളർന്ന് വന്ന് ഇവ കൂടിച്ചേരുന്നു, 100 വർഷം കൊണ്ട് സ്വാഭാവികമായും ഉണ്ടാവുന്ന വളർച്ച ഏതാനും വർഷങ്ങൾ കൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കി എടുക്കാൻ കഴിയും എന്നതാണ് ഈ സാങ്കേതിക വിദ്യയുടെ ഗുണം.
ഹാച്ചറി,
പവിഴ പുറ്റുകളുടെ പ്രത്യുല്പാദനത്തിൽ സഹായിക്കുക എന്നതാണ് ഇവിടെ ലക്ഷ്യം,വർഷത്തിൽ ഒരിക്കൽ മാത്രം നടക്കുന്ന അപൂർവ പ്രതിഭാസമാണ് പവിഴ പുറ്റുകളുടെ പ്രജനന ചക്രം,ചന്ദ്രന്റെ ചക്രത്തെ ആശ്രയിച്ചാണ് ഇവ ഗമേറ്റുകൾ എന്ന് വിളിക്കുന്ന ഇവയുടെ അണ്ഡവും ഭ്രൂണവും ഒറ്റ രാത്രി കൊണ്ട് കടലിലേക്ക് വർഷിക്കുന്ന ഈ പ്രതിഭാസം ഉണ്ടാവുന്നത്.ഇതിൽ മണിക്കൂറുകൾ മാത്രം ആയുസ്സുള്ള 99 ശതമാനം ഗാമേറ്റുകളും വിവിധ ജീവികൾക്ക് ഭക്ഷണം ആവുകയോ കരയിൽ അടിയുകയോ ചീഞ്ഞു പോവുകയോ ഒക്കെ ചെയ്യും, ബാക്കിയുള്ള 1 % ൽ താഴെ വരുന്ന ഗാമേറ്റുകൾ മാത്രമാണ് കടലിന്റെ ഉപരിതലത്തിൽ വന്ന് സംയോജിച്ചു പുതിയ പവിഴ പുറ്റുകളുടെ പ്ലാനുല എന്ന ലാർവ ഉണ്ടാവുന്നത്,
ഇവ ആഴ്ചകളും മാസങ്ങളും കടലിന്റെ പ്രതലത്തിൽ ഒഴുകി നടന്ന് ആകസ്മികമായി കല്ലുകളിലും,മറ്റ് പവിഴ പുറ്റുകയിലും ,പറ്റിപ്പിടിച്ചു പുതിയ പവിഴ പുറ്റുകൾ ആവുന്നത്,ഇവയുടെ ഈ പ്രജനന സമയത്ത് ലാർവകളെ ശേഖരിച്ച് അവയെ കല്ലുകളിലും മറ്റും സ്ഥാപിച്ചു എടുക്കാൻ കഴിയും, ഇവയെ കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാനത്തെ അനുകരിക്കുന്ന ഒരു ടാങ്കിൽ വളർത്തി എടുത്താൽ എപ്പി ജനെറ്റിക്സ് എന്ന പ്രതിഭാസം വഴി, ആ പരിസ്ഥിതിക്ക് ഇണങ്ങി ജീവിക്കാൻ വേണ്ട പരിണാമം നേടാൻ പ്ലാനുല എന്ന ലാർവയ്ക്ക് കഴിയുന്നു. ഇങ്ങനെ ചെയ്യുന്നതിനെ directed evolution എന്ന് വിളിക്കുന്നു,
ഇത്തരത്തിൽ ,ആധുനിക സാങ്കേതിക വിദ്യകൾ വഴി പവിഴ പുറ്റുകളെ പുനർജീവിപ്പിക്കുക എന്നത് മാത്രമാണ് ഇനി നമ്മുടെ മുന്നിലുള്ള ഏക മാർഗ്ഗം, ഇത്തരത്തിൽ സുസ്ഥിര തീര സംരക്ഷണം, വംശ നാശ വക്കിൽ നിന്നും ഒരുപാട് കടൽ ജീവികളെ രക്ഷിക്കാൻ കൂടി കഴിയുന്നവ ആവണം, ഇനിയും ചർച്ച ചെയ്തു കളയാൻ നമുക്ക് സമയമില്ല, കഴിഞ്ഞ പതിറ്റാണ്ടിൽ തുടങ്ങേണ്ടത് ആയിരുന്നു ഈ പ്രവർത്തനങ്ങൾ , ഇനിയും ഇത് വൈകിക്കാൻ പറ്റില്ല, ആവശ്യമായ ഗവേഷണങ്ങൾ എല്ലാം കഴിഞ്ഞതാണ്, ഇതൊക്കെ ചെയ്യാൻ ആവശ്യമായ ഫണ്ടും ഇഷ്ടംപോലെ ഉണ്ട്, പിന്നെ എന്ത് കൊണ്ട് ആരും ഇതിനെപ്പറ്റി ചർച്ച ചെയ്യുന്നില്ല, ഇതിനെ പറ്റി ആശങ്ക പെടുന്നില്ല ??? എന്ത് കൊണ്ട് സർക്കാരുകൾ ഇതൊന്നും കേൾക്കാൻ പോലും തയ്യാറാവുന്നില്ല ?ഇത്തരം പ്രാധാന്യമുള്ള വിഷയം വാർത്തയിലൂടെ പോലും കാണാൻ ഇല്ല , ഒരു പൗരൻ എന്ന നിലയിൽ നാം ഓരോരുത്തരും ലജ്ജിക്കണം.
