നിങ്ങൾ ബന്ധപ്പെടാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ബി.എസ്.എൻ. എൽ. ഉദ്യോഗസ്ഥൻ പരിധിക്ക് പുറത്താണ്

***

കൂമൻകാവിൽ ബസ്സിറങ്ങിയ രവിയെപോലെ ഞാനും ഡൽഹിയിൽ 28 വർഷം മുൻപ്, വിലകുറഞ്ഞ ഷർട്ടും പാന്റ്സുമിട്ടു, അശോകസ്തംഭം സീൽ ചെയ്ത കവറിനുള്ളിലെ കേന്ദ്രസർക്കാരിന്റെ നിയമന ഉത്തരവുമായി വണ്ടിയിറങ്ങി. 1991 ഡിസംബർ 24 നു തൊഴിൽ മന്ത്രാലയത്തിൽ കേന്ദ്രസർക്കാർ ജീവനക്കാരനായി, അമ്മയുടെ സ്വപ്നം സഫലമാക്കി. ” രാജാവായി തീരും നീ ഒരുകാലമോ മനേ “എന്ന് പാടിയ അമ്മക്ക് സർക്കാർ ജോലി രാജയോഗം തന്നെയായിരുന്നു. അന്നന്നത്തേക്കുള്ളത് വാങ്ങുന്നവർക്ക് മാസം മുഴുവനും കഴിക്കാനുള്ളത് വാങ്ങിവെക്കാൻ കഴിവുള്ളവർ രാജാവല്ലതെ മറ്റെന്താണ്?

ചെവിയോർത്തു നിന്നാൽ പടയോട്ടങ്ങളുടെ കുളമ്പടിയും വാളുകളുടെ സീൽക്കാരവും ആനകളുടെ ചിഹ്നം വിളിയും വെടിയൊച്ചകളും അലയടിക്കുന്ന ചരിത്രഭൂമിയാണ് ഡൽഹി. ഒപ്പം കാടിനേയും കാട്ടുമക്കളെയും പക്ഷിമൃഗാദികളെയും ഉരഗങ്ങളെയും ചുട്ടുചാമ്പലാക്കി പാണ്ഡവരെന്ന ആര്യവർഗ്ഗം നിർമ്മിച്ചെടുത്ത ഇന്ദ്രപ്രസ്ഥമെന്ന ഇതിഹാസഭൂമിയിലെ മണ്ണ് വാരി ഉലകനായകനായ കർണനെയും ഉത്തമക്ഷത്രിയനായ സുയോധനനെയും താമരപ്പൂവിന്റെ ഗന്ധമുള്ള ശ്യാമവർണ്ണത്തിന്റെ മാദകയുടലിന്റെ ഉടമയായ ദ്രൗപദിയെയും കുരുകുലം മുടിക്കുന്നത് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് കണ്ടുനിന്ന മാധവനെയും

തൊട്ടു നിൽക്കാം.

ചരിത്രമുറങ്ങുന്ന ഡൽഹിയിലെ 7 വർഷകാലം എന്നിൽ ഏറെ മാറ്റങ്ങൾ വരുത്തി. ഇന്ത്യയിലെ വിവിധ സംസ്കാരങ്ങൾ സമന്ന്വയിക്കുന്ന കേന്ദ്രബിന്ദുവാണ് ഡൽഹി. ഡെൽഹിയറിഞ്ഞാൽ ഇന്ത്യയെ അറിഞ്ഞു എന്നത് സത്യമായ പ്രസ്താവനയാണ്. 1997 ൽ വിവാഹത്തിനു ശേഷം ഡൽഹി എന്ന മെട്രോയിൽ ജീവിക്കാൻ സാധിക്കില്ല എന്ന തിരിച്ചറിവിൽ തിരുവനന്തപുരത്തേക്കു സ്ഥലമാറ്റം. ഏറെ നഷ്ടങ്ങളോടെ. തിരുവനന്തപുരം ഡെൽഹിയെക്കാൾ പ്രിയപ്പെട്ടതായി. നഗരത്തെ പുണർന്നു കിടക്കുമ്പോഴും ഗ്രാമത്തിന്റെ നാണമെന്ന ഒറ്റയുടയാടയാൽ ദേഹം മറക്കുന്ന സുന്ദരിയാണ് തിരുവനന്തപുരം. കലാസ്വാദനത്തിന്റെ നിറതാരുണ്യമാണ്‌ നഗരം. കുങ്കുമം തൊട്ട സന്ധ്യകൾ കോവളത്തും ശംഖുമുഖത്തും വർണ്ണം വാരി വിതറുമ്പോൾ നഗരത്തിൽ കലാവിരുന്നുകൾ കൊണ്ട് ആസ്വാദനത്തിന്റെ നിറവസന്തമാവുന്ന പ്രിയപ്പെട്ട നഗരത്തിൽ 18 വർഷം പോയതറിഞ്ഞില്ല.

2 മക്കളുടെ അച്ഛനായതും. പിന്നെ , വേരുകൾ തേടി ജന്മനാട്ടിലെത്തി. അപ്പോഴും ഔദ്യോഗികമായി നഷ്ടങ്ങൾ തന്നെ ആയിരുന്നു. ഭൗതികലാഭനഷ്ടങ്ങൾ എന്നെ തളർത്തിയിട്ടില്ല. പൂജ്യത്തിൽ തുടങ്ങി സ്വന്തം ജീവിതം സ്വയം നിർവചിച്ചവന് എന്ത് നഷ്ടമുണ്ടാവാനാണ്?

ഒരു സർക്കാർ ജീവനം വാശിയോടെ വെട്ടി പിടിച്ചതാണ്. മറ്റു സർക്കാർ ജോലികൾ വന്നിട്ടും കേന്ദ്രത്തിൽ തന്നെ ഉറച്ചു നിന്നു. 60 വയസ്സുവരെ ജീവിതം സുരക്ഷിതം എന്നത് ഒരു അനിവാര്യതയായിരുന്നു, ആരുടെയും ദാനവും ഔദാര്യവും ഇഷ്ടമില്ലാത്ത ഞാനെന്ന അഹംഭാവിക്കു. പക്ഷേ കാലം കാത്തുവെച്ചത് മറ്റൊന്നായിരുന്നു. ടെലികോം ഡിപ്പാർട്മെന്റ് സർക്കാർ സ്ഥാപനത്തിൽ നിന്നു ലിമിറ്റഡ് കമ്പനി ആയി (psu) മാറി. ഒഴുക്കിനെ ഭേദിച്ച് നീന്താൻ മടിച്ച ഞാനും ഒഴുക്കിനൊപ്പം bsnl ലേക്ക് ചേക്കേറി. നഷ കഴിഞ്ഞ വർഷളിൽ പലകാരണങ്ങൾ കൊണ്ട് ഈ സ്ഥാപനം കെടുകാര്യസ്ഥയുടെ കൂത്തരങ്ങായി മാറി. മഹാഭാരത്തിലെ ദ്യൂതിൽ, ചൂതുകളി നാശത്തിലേക്കുള്ള പടിവാതിൽ എന്നറിഞ്ഞു കൊണ്ട് കളിച്ച ധർമ്മപുത്രരെപോലെ സർവ്വതും പണയം വെച്ചു കളി തുടർന്നു. അവസാനം ദ്രൗപദിയുടെ ഒറ്റച്ചേലപോലുള്ള ശമ്പളം പോലും ഉരിഞ്ഞെറിയപ്പെട്ട നാളുകളാണ് കഴിഞ്ഞ വർഷത്തിൽ അപമാനത്തോടെ, കണ്ണീരിന്റെ കൈപ്പോടെ സഹിക്കേണ്ടി വന്നത്. ജിയോ എന്ന ശകുനിയുടെ കുതന്ത്രങ്ങളിൽ വീണുപോയ ധർമ്മപുത്രരായി തലതാഴ്ത്തി നിന്നു ഈ സ്ഥാപനവും, ഇന്നലത്തെ ഖ്യാതിയും ഇന്നത്തെ ശാന്തിയും നാളത്തെ സ്വപ്നവും നഷ്ടപ്പെട്ട ജീവനക്കാരും.

എല്ലാ ആനുകൂല്യങ്ങളും കവർന്നപ്പോഴും നിശബ്ദമായി സഹിച്ചു. പിന്നീടാണ്, ശമ്പളം ആവേശം നശിച്ച സംബന്ധക്കാരനായ തിരുമേനിയെപ്പലെപോലെ വൈകി വന്നും, വരാതെയുമായതു. വന്നപ്പോഴൊക്കെ 30 ശതമാനം കുറവുമായിരുന്നു. ജീവിതം, അവിഹിതത്തിൽ പിറന്നതിനാൽ

ലോകത്തെ വെറുക്കുന്ന തന്തയില്ലാ സന്തതിയെപോലെ, കലുഷിതവുന്നതും കലാപമാവുന്നതും വെളുത്ത ഉടുത്തമുണ്ടിന്റെ കോന്തല കൊണ്ട് കുഴിഞ്ഞ കണ്ണിലെ നനവ് ഒപ്പിയെടുക്കുന്ന, ഇടക്കിടക്ക് ദീർഘനിശ്വാസമുതിർക്കുന നിസ്സഹായായ അമ്മമാരെപോലെ നോക്കി നിൽക്കാനെ കഴിഞ്ഞിരുന്നുള്ളൂ. കാലം കുറിച്ച് വെച്ചത് കണ്ണീരു കൊണ്ടു മായ്ക്കാനാവില്ലല്ലോ. ഇന്ന്, പകുതിയിലധികം ജീവനക്കാർ സർക്കാർ അനുവദിച്ച സാമ്പത്തിക സഹായം വാങ്ങി പടിയിറങ്ങുമ്പോൾ അതിലൊന്നായി മാറാൻ ഏറെ ആലോചിക്കേണ്ടി വന്നില്ല. മാസാവസാനം ശമ്പളം കിട്ടുക എന്നതു ഒരു സർക്കാർ ജീവനക്കാരന്റെ ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ അവകാശമാണ്. ട്രപ്പീസ് കളിക്കുമ്പോൾ വീണു കാലൊടിഞ്ഞ ആര്ടിസ്റ്റിന്റെ പോക്കറ്റിൽ മുഷിഞ്ഞ ഒരുപിടി നോട്ടുകൾ തിരുകി വിടുന്നപോലെ 50 കഴിഞ്ഞവരെ പറഞ്ഞു വിടുമ്പോൾ എം ടി യുടെ വളർത്തുമൃഗങ്ങൾ ഓർമ്മ വരുകയാണ്. വഞ്ചി മുങ്ങാതിരിക്കാൻ വെള്ളത്തിലേക്ക് എടുത്തു ചാടേണ്ടത് ജീവിതം പാതി താണ്ടിയവർ തന്നെയാണ് എന്ന വസ്തുതയും. അനിശ്ചിതത്വവും ആശങ്കയും ആകുലതകളും കൊണ്ട് ഒരു ഭാവിജീവിതം പടുത്തുയർത്താനുള്ള ചങ്കൂറ്റം എന്നേ നഷ്ടപ്പെട്ടതിനാൽ പുറത്തേക്കുള്ള ഒഴുക്കിൽ ഒരു വട്ടം കൂടി അണിചേരുകയാണ്.

ഭീരു എന്നും ഭീരുവാണ് എന്നതും ഒരു തിരിച്ചറിവാണ്.

പെൻഷൻ, പാതിശമ്പളത്തോളം വരില്ലെന്നറിയാം. പഴംകഞ്ഞിക്കൊപ്പം ഒരു ഉള്ളി സ്വാദു നൽകിയ കുട്ടിക്കാലം എന്നിലുണ്ട്. രണ്ടു ജോഡി വസ്ത്രം കൊണ്ട് ഒരു വർഷം തള്ളിനീക്കിയ സ്കൂൾ കാലമുണ്ട്. ഒപ്പം വട്ട ചോറ്റു പത്രത്തിൽ തണുത്ത വെളുത്ത ചോറിൽ നടുക്ക് വെച്ച ഉള്ളി ചമ്മന്തിയുടെ മണവും. വിശപ്പാണ് സ്വാദു എന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞത് ഇന്നത്തെ വിശപ്പില്ലായ്മയിലൂടെയാണ്. വസ്ത്രത്തിന്റെ എണ്ണം അറിയാതിരിക്കാൻ ഖാദിയുടെ ഷർട്ടും മുണ്ടും ഉടുത്തു നടന്ന കോളേജ് കൗമാരമുണ്ട്. സിനിമക്കും സിഗററ്റിനും പുറം ചിലവിനും വീടുകളിലെ ട്യൂഷൻ തരാക്കിയ ലോകത്തെ മുഴുവൻ വെറുത്ത രോഷയൗവ്വനമുണ്ട്. നാല് പേര് വീട്ടിൽ വന്നാൽ ഒരാൾ ചായ കുടിച്ചു തീരാൻ കാത്തു നിന്നു നാലാമന്റെ മുൻപിൽ അഭിമാനം വീണു ചിതറിയ വിവാഹജീവിതമുണ്ട്. ഒരു കാർ വാങ്ങിക്കൂടെ എന്ന ഗ്രാമചോദ്യത്തിന് മുൻപിൽ കുരുങ്ങിപോയ മകന്റെ ദൈന്യമാർന്ന കുഞ്ഞുമുഖമുണ്ട്. ഒറ്റപുതപ്പിനടിയിൽ ഒന്നിച്ചു കിടക്കുന്നതും ഇരുചക്രത്തിൽ നൂലിഴക്കു അകലമില്ലാതെ ഒന്നിച്ചിരിക്കുന്നതുമാണ് ജീവിതമെന്നു അവനെ വിശ്വസിപ്പിച്ച ഒരു ഫിലോസഫർക്കു ശിഷ്ടജീവിതം മധുരമാക്കാൻ ഒന്നര കിലോ പഞ്ചസാര വേണമെന്നില്ല: ഒരു തുണ്ട് കരിമ്പു മതി.

ദാരിദ്ര്യം, ഒരാളുടെ ജാതിയും മതവുംപോലെ പാരമ്പര്യസ്വത്തായി കിട്ടുന്നതാണ്. എത്ര കുടഞ്ഞെറിയാൻ ശ്രമിച്ചാലും, മധുവിധുകാലത്തെ നവവധുവിനെ പോലെ പറ്റിചേർന്നു നിൽക്കും. അതിലും സന്തോഷമുണ്ട്. പൈതൃകസ്വത്തു കളഞ്ഞു കുളിച്ചു മുടിയനായ സന്തതി എന്ന പേരുദോഷം കേൾക്കണ്ടല്ലോ!!!

ഖസാക്കിലെ രവിയെപോലെ വലിയ ഒരധ്യായം അവസാനിപ്പിച്ചു സ്വയം വിരമിക്കൽ എന്ന സർപ്പദംശനത്തിനു സിമന്റിളകിയ തിണ്ണയിലിരുന്നു ഞാൻ കാൽവിരൽ നീട്ടുകയാണ്.

ജീവിതത്തിലെ അർദ്ധവിരാമമാണോ പൂർണ്ണവിരാമമാണോ അതോ പുനർജ്ജനിയാണോ എന്നത് കാലം തെളിയിക്കട്ടെ!!!