Sreekala Prasad
വിൽഹെം ഗസ്റ്റ്ലോഫ്: ഏറ്റവും വലിയ കപ്പൽ ദുരന്തം
ഏറ്റവും പ്രശസ്തമായ കപ്പൽ തകർച്ചയായി അറിയപ്പെടുന്നത് 1,500-ലധികം പേരുടെ മരണവുമായി 1912-ൽ ബ്രിട്ടീഷ് ഓഷ്യൻ ലൈനർ ടൈറ്റാനിക് മുങ്ങിയത് എന്നാണ്. പക്ഷേ ജീവൻ നഷ്ടപ്പെട്ടതിന്റെ കാര്യത്തിൽ 1945 ജനുവരിയിൽ സോവിയറ്റ് നാവികസേനയുടെ അന്തർവാഹിനി ഉപയോഗിച്ച് ജർമ്മൻ സൈനിക ഗതാഗത കപ്പലായ വിൽഹെം ഗസ്റ്റ്ലോഫ് മുക്കിയതാണ് . ഏകദേശം 9,400 ആളുകളുടെ ജീവൻ നഷ്ടമായി. ഇത് എക്കാലത്തെയും മാരകമായ സമുദ്ര ദുരന്തമായി തുടരുന്നു.
ജർമ്മൻ തൊഴിലാളികൾക്ക് ഒഴിവുസമയ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക് സബ്‌സിഡി നൽകുന്ന ജർമ്മൻ ലേബർ ഫ്രണ്ടിന്റെ “സ്‌ട്രെംഗ്‌ത്ത് ത്രൂ ജോയ്”( Strength Through Joy”)പ്രോഗ്രാമിന്റെ ഓഷ്യൻ ലൈനർ എന്ന നിലയിലാണ് വിൽഹെം ഗസ്റ്റ്ലോഫ് ആദ്യം നിർമ്മിച്ചത്. കച്ചേരികൾ, ക്രൂയിസുകൾ, മറ്റ് അവധിക്കാല യാത്രകൾ എന്നിവയുൾപ്പെടെ ജർമ്മൻ പ്രവർത്തകർക്കും തൊഴിലാളികൾക്കും വിനോദവും സാംസ്കാരികവുമായ പ്രവർത്തനങ്ങൾ നൽകുന്ന ഒരു ഒരു പബ്ലിക് റിലേഷൻസ് ഉപകരണമായി പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുക എന്നതായിരുന്നു കപ്പലിന്റെ ലക്ഷ്യം.
കപ്പലിന് 684 അടി (208.5 മീറ്റർ) നീളവും 25,000 ടണ്ണിലധികം ഭാരവുമുണ്ടായിരുന്നു. അഡോൾഫ് ഹിറ്റ്‌ലറുടെ പേരാണ് ആദ്യം നൽകാൻ തീരുമാനിച്ചത് എങ്കിലും 1936-ൽ കൊല്ലപ്പെട്ട നാസി പാർട്ടിയുടെ സ്വിസ് ബ്രാഞ്ച് നേതാവ് വിൽഹെം ഗസ്റ്റ്ലോഫിന്റെ പേരിലാണ് നാമകരണം ചെയ്യപ്പെട്ടത്.ഏകദേശം 400 ജീവനക്കാരുൾപ്പെടെ ഏകദേശം 1,900 പേരെ ഉൾക്കൊള്ളാൻ കപ്പലിന് ശേഷിയുണ്ടായിരുന്നു. ഗസ്‌റ്റ്‌ലോഫിലെ എല്ലാ ക്യാബിനുകളും വലിപ്പ വ്യത്യാസം കൂടാതെ വിഭജിച്ചു, അത് ഗസ്റ്റ്ലോഫിനെ “സാമൂഹിക വിഭാഗങ്ങളില്ലാത്ത കപ്പൽ(” ship without social classes.”)ആക്കി മാറ്റി. ഒരേയൊരു അപവാദം ഹിറ്റ്‌ലർക്കായി കരുതിവച്ചിരുന്ന ഒരു വലിയ ക്യാബിനായിരുന്നു. ഗസ്റ്റ്ലോഫിൽ ഒരു യാത്ര ബുക്ക് ചെയ്യുക എന്നത് സാധ്യമല്ലായിരുന്നു . യാത്ര ചെയ്യാൻ അനുവദിച്ച ആളുകളെ പാർട്ടിയാണ് തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നത്.
Wilhelm Gustloff: 9000 died (5000 were children) when the Soviets torpedoed the German troop shipഒരു ക്രൂയിസ് കപ്പൽ എന്ന നിലയിൽ അതിന്റെ പ്രവർത്തനത്തിനുപുറമെ, പൊതു-അധിഷ്ഠിത ദൗത്യങ്ങൾക്കായി ഗസ്റ്റ്ലോഫ് ഉപയോഗിച്ചു. 1938 ഏപ്രിൽ 10-ന്, ഇംഗ്ലണ്ടിൽ താമസിക്കുന്ന ജർമ്മൻകാർക്കും ഓസ്ട്രിയക്കാർക്കും ഓസ്ട്രിയയുടെ കൂട്ടിച്ചേർക്കലിൽ വോട്ടുചെയ്യാനുള്ള ഒരു പോളിംഗ് സ്ഥലമായി ഇത് പ്രവർത്തിച്ചു. 1939 മെയ് മാസത്തിൽ സ്പാനിഷ് ആഭ്യന്തരയുദ്ധം അവസാനിച്ചതിന് ശേഷം ഗസ്റ്റ്ലോഫ് , മറ്റ് കപ്പലുകൾക്കൊപ്പം, കോണ്ടർ ലെജിയണിലെ സൈനികരെ ജർമ്മനിയിലേക്ക് തിരികെ കൊണ്ടുവരാൻ ഉപയോഗിച്ചു. രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധത്തിന്റെ തുടക്കത്തോടെ, ഗസ്റ്റ്ലോഫ് ബാൾട്ടിക് കടലിലും നോർവേയിലും ഒരു ആശുപത്രി കപ്പലായി പ്രവർത്തിക്കാൻ തുടങ്ങി. 1940 നവംബർ മുതൽ, രണ്ടാം അന്തർവാഹിനി പരിശീലന വിഭാഗത്തിന്റെ ബാരക്കുകളായി പോളണ്ടിലെ ഗ്ഡിനിയയിൽ നങ്കൂരമിട്ടു.
റഷ്യക്കാർ കിഴക്കൻ പ്രഷ്യ അടച്ചുപൂട്ടിയപ്പോൾ, – ജർമ്മൻ സൈനികരെയും പ്രദേശത്തെ സാധാരണക്കാരെയും കൂട്ടത്തോടെ ഒഴിപ്പിക്കുക എന്ന ഉദ്ദേശത്തോടെ ‘ഓപ്പറേഷൻ ഹാനിബാളി’ നുള്ള .തയ്യാറെടുപ്പുകൾ ആരംഭിച്ചു. ആയിരത്തിലധികം കപ്പലുകൾ സർവീസ് നടത്തി. മത്സ്യബന്ധന ബോട്ടുകളും മറ്റ് ക്രാഫ്റ്റുകളും ഉൾപ്പെടെ എല്ലാത്തരം കച്ചവടക്കപ്പലുകളും ഇതിൽ ഉൾപ്പെട്ടിരുന്നു ജർമ്മൻ സിവിലിയൻമാരെയും സൈനിക ഉദ്യോഗസ്ഥരെയും സാങ്കേതിക വിദഗ്ധരെയും ഒഴിപ്പിക്കാൻ ചുമതലപ്പെടുത്തിയ കപ്പലുകളിൽ ഒന്നാണ് വിൽഹെം ഗസ്റ്റ്ലോഫ്.
1945 ജനുവരി 25 ന്, കപ്പൽ പോളണ്ടിലെ ഗ്ഡിനിയയിൽ നങ്കൂരമിട്ട് അഭയാർത്ഥികളെ സ്വീകരിക്കാൻ തുടങ്ങി. വിൽഹെം ഗസ്റ്റ്ലോഫ് യാത്രക്കാരെ കയറ്റുന്നു എന്ന വാർത്ത പരന്നപ്പോൾ , ഡോക്കുകൾ ധാരാളം അഭയാർത്ഥികളെക്കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു, കപ്പലിൽ കയറാൻ ഭ്രാന്തമായ പോരാട്ടം നടന്നു. ജനുവരി 29-ഓടെ, രജിസ്ട്രേഷൻ നിർത്തുന്നതിന് മുമ്പ് കപ്പലിന്റെ പട്ടികയിൽ 7,956 പേർ കപ്പലിലുണ്ടായിരുന്നതായി കാണിച്ചു. ആ ഘട്ടത്തിന് ശേഷം മറ്റൊരു 2,000-ത്തോളം പേർ നുഴഞ്ഞു കയറി. .ജനുവരി 30 ന് ഉച്ചയ്ക്ക് ശേഷം ഗസ്റ്റ്ലോഫ് തുറമുഖം വിട്ടു, ഏകദേശം 10,000 യാത്രക്കാരെയും കൊണ്ട് , കീലിലെ ക്രീഗ്‌സ്മറൈൻ നാവിക താവളത്തിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു. ഗസ്റ്റ്ലോഫിനൊപ്പം രണ്ട് ടോർപ്പിഡോ ബോട്ടുകളും സിവിലിയൻമാരെയും സൈനിക ഉദ്യോഗസ്ഥരെയും വഹിക്കുന്ന മറ്റൊരു പാസഞ്ചർ ലൈനറും ഉണ്ടാകുമെന്നാണ് ആദ്യം പദ്ധതിയിട്ടിരുന്നത് , എന്നാൽ മറ്റ് കപ്പലിന് മെക്കാനിക്കൽ തകരാറുകൾ ഉണ്ടായതിനാൽ അത് തുടരാനായില്ല. ടോർപ്പിഡോ ബോട്ടുകളിലൊന്നിന് പിന്തിരിയേണ്ടിവന്നു, ഒരു ടോർപ്പിഡോ ബോട്ട് ഗസ്റ്റ്ലോഫിന് അകമ്പടിയായി യാത്ര തുടങ്ങി.മിലിട്ടറി കമാൻഡർ ലെഫ്റ്റനന്റ് കമാൻഡർ വിൽഹെം ഴാൻ തീരത്തിനടുത്തുള്ള ആഴം കുറഞ്ഞ ഭാഗത്തൂടെയും വെളിച്ചമില്ലാതെയും യാത്ര തുടരാൻ നിർദ്ദേശിച്ചു, എന്നാൽ ഗസ്റ്റ്ലോഫിന്റെ ക്യാപ്റ്റൻ ഫ്രെഡറിക് പീറ്റേഴ്‌സൺ, മൈനുകൾ നീക്കം ചെയ്ത ആഴത്തിലുള്ള ഭാഗത്തൂടെ പോകാൻ തീരുമാനിച്ചു. വൈകുന്നേരം 6 മണിക്ക് ജർമ്മൻ മൈനുകൾ മാറ്റുന്ന ഒരു വാഹനവ്യൂഹം ആ വഴിക്ക് പോകുന്നതായി പീറ്റേഴ്‌സനെ അറിയിച്ചു, കൂട്ടിയിടി തടയാൻ, പീറ്റേഴ്‌സൺ തന്റെ കപ്പലിന്റെ നാവിഗേഷൻ ലൈറ്റുകൾ പ്രവർത്തനക്ഷമമാക്കി, ഇത് വിൽഹെം ഗസ്റ്റ്ലോഫിനെ ഇരുട്ടിൽ കണ്ടെത്തുന്നത് എളുപ്പമാക്കി.
വിൽഹെം ഗസ്റ്റ്ലോഫിനെ ഉടൻ തന്നെ സോവിയറ്റ് അന്തർവാഹിനി S-13 കണ്ടു, ക്യാപ്റ്റൻ അലക്സാണ്ടർ മറീനെസ്കോയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ. മുങ്ങിക്കപ്പൽ ബോട്ടിനെ രണ്ട് മണിക്കൂർ നിഴലിൽ നിർത്തിയപ്പോൾ. ഗസ്റ്റ്ലോഫ് തുറമുഖത്ത്, തീരത്തോട് അടുത്ത്, ആക്രമണം പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത സ്ഥലത്ത് നിലയുറപ്പിച്ചു. രാത്രി ഒമ്പതിന് ശേഷം ഗസ്റ്റ്ലോഫിൽ മൂന്ന് ടോർപ്പിഡോകൾ ഇടിച്ചു. സ്ഫോടനം എഞ്ചിനുകളെ പ്രവർത്തനരഹിതമാക്കി, പവർ ജനറേറ്ററുകൾ ഓഫ് ചെയ്യുകയും എല്ലാ ആശയവിനിമയങ്ങളും വിച്ഛേദിക്കുകയും ചെയ്തു. കപ്പൽ ഇരുട്ടിൽ മുങ്ങി.
ഡെക്കിലുണ്ടായിരുന്ന ജീവനക്കാർ ലൈഫ് ബോട്ടുകൾ വേഗത്തിൽ ഇറക്കി , പക്ഷേ അവർക്ക് ഒമ്പത് എണ്ണം മാത്രമേ താഴ്ത്താൻ കഴിഞ്ഞുള്ളൂ. മറ്റുചിലർ മരവിച്ചു തങ്ങളുടെ ഡാവിറ്റുകളിൽ( ലൈഫ് ബോട്ട് താഴ്‌ത്തുന്ന crane) ഒട്ടിപ്പിടിച്ചിരുന്നു. കൂടാതെ, കപ്പൽ പോർട്ട് സൈഡിലേക്ക് പ്രവേശിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു, അതിനാൽ സ്റ്റാർബോർഡ് സൈഡിലുള്ള ലൈഫ് ബോട്ടുകളൊന്നും ഉപയോഗിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
ജനക്കൂട്ടം കുതിച്ചൊഴുകുന്ന വെള്ളത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാൻ ശ്രമിച്ചതിനാൽ ഡെക്കുകൾക്ക് താഴെയുള്ള പടിക്കെട്ടുകൾ സ്തംഭിച്ചു. ഇവരിൽ ഡസൻ കണക്കിന് ആളുകൾ തിക്കിലും തിരക്കിലും പെട്ട് മരിച്ചു. ചിലർ, സാഹചര്യത്തിന്റെ നിരാശ മനസ്സിലാക്കി പിസ്റ്റളുകൾ ഉപയോഗിച്ച് തങ്ങളുടെ കുടുംബത്തിന്റെയും തങ്ങളുടേയും ജീവൻ എടുക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു.
40 മിനിറ്റിനുള്ളിൽ, വിൽഹെം ഗസ്റ്റ്ലോഫ് ഒരു വശത്തേക്ക് ചരിഞ്ഞു. .പത്തുമിനിറ്റിനുശേഷം, ഉള്ളിൽ കുടുങ്ങിയ ആയിരക്കണക്കിന് ആത്മാക്കളെയും കൂട്ടിക്കൊണ്ടു കപ്പൽ തിരമാലകൾക്കടിയിൽ പൂർണ്ണമായും അപ്രത്യക്ഷനായി. തണുത്തുറഞ്ഞ ബാൾട്ടിക് കടലിൽ ആയിരക്കണക്കിന് ആളുകൾ ഒഴുകിപ്പോയി. മുങ്ങിമരിച്ചവരിൽ ഭൂരിഭാഗവും തണുപ്പിൽ മരിച്ചു.
രണ്ട് ടോർപ്പിഡോ ബോട്ടുകളും മൈൻ സ്വീപ്പറുകളും മറ്റ് കപ്പലുകളും അപകടസ്ഥലത്ത് എത്തി 1,200 ഓളം ആളുകളെ കയറ്റി. നഷ്ടപ്പെട്ട ജീവനുകളുടെ കൃത്യമായ എണ്ണം അജ്ഞാതമാണ്. 6,500 മുതൽ 9,600 വരെയാണ് കണക്കാക്കുന്നത്. മരിച്ചവരിൽ ആയിരത്തോളം ജർമ്മൻ നാവിക ഉദ്യോഗസ്ഥരും പുരുഷന്മാരും ഉൾപ്പെടുന്നു. യാത്രക്കാരിൽ 373 വനിതാ നാവിക സഹായികളിൽ മൂന്ന് പേർ മാത്രമാണ് രക്ഷപ്പെട്ടത്.
വിൽഹെം ഗസ്റ്റ്ലോഫിനെ മുക്കിക്കൊല്ലുന്നതിന് മുമ്പ് , സോവിയറ്റ് യൂണിയൻ അന്തർവാഹിനി ക്യാപ്റ്റൻ മരിനെസ്‌കോ തന്റെ മദ്യപാന പ്രശ്‌നങ്ങൾ കാരണവും ഒരു വേശ്യാലയത്തിൽ നിന്ന് പിടിക്കപ്പെട്ടതിന്റെ പേരിലും ഒരു കോർട്ട് മാർഷൽ നടപടി നേരിടേണ്ടി വന്നിരുന്നു. “സോവിയറ്റ് യൂണിയന്റെ ഹീറോ” പദവി പ്രതീക്ഷിച്ച മരിനെസ്കോയ്ക്ക് , പകരം “ഓർഡർ ഓഫ് ദി റെഡ് ബാനർ” നൽകി. 1945 ഒക്ടോബറിൽ അദ്ദേഹത്തെ ലെഫ്റ്റനന്റ് പദവിയിലേക്ക് തരംതാഴ്ത്തുകയും സോവിയറ്റ് നാവികസേനയിൽ നിന്ന് ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്യുകയും ചെയ്തു.
1960-ൽ, മാരിനെസ്‌കോയെ മൂന്നാം ക്ലാസിലെ ക്യാപ്റ്റനായി പുനഃസ്ഥാപിക്കുകയും പൂർണ്ണ പെൻഷൻ അനുവദിക്കുകയും ചെയ്തു, 1963-ൽ വിജയകരമായ തിരിച്ചുവരവിന് ക്യാപ്റ്റൻ നൽകേണ്ട പരമ്പരാഗത ചടങ്ങ് നൽകി ആദരിച്ചു. മൂന്നാഴ്‌ചയ്‌ക്ക് ശേഷം 50-ആം വയസ്സിൽ കാൻസർ ബാധിച്ച് അദ്ദേഹം മരിച്ചു. 1990-ൽ സോവിയറ്റ് ജനറൽ സെക്രട്ടറി മിഖായേൽ ഗോർബച്ചേവ് മരണാനന്തരം “സോവിയറ്റ് യൂണിയന്റെ ഹീറോ” ആയി മരിനെസ്കോയെ തിരഞ്ഞെടുത്തു.വിൽഹെം ഗസ്റ്റ്ലോഫിന്റെ കഥ വർഷങ്ങളോളം പാശ്ചാത്യ രാജ്യങ്ങളിൽ ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടാതെ പോയി. മറ്റൊരു യുദ്ധ നഷ്ടമായി അത് എഴുതിത്തള്ളപ്പെട്ടു. എല്ലാത്തിനുമുപരി, യൂറോപ്പിലുടനീളം ആയിരക്കണക്കിന് പുരുഷന്മാരും സ്ത്രീകളും കുട്ടികളും മരിച്ചു. ഗസ്റ്റ്ലോഫിന്റെ ദുരന്തം യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സിൽ എത്തിയത് ആഴ്ചകൾക്ക് ശേഷമാണ്. തുടർന്ന് ഫിന്നിഷ് റേഡിയോ പ്രക്ഷേപണങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വാർത്താശകലങ്ങൾ ഉദ്ധരിച്ച് കുറച്ച് ചെറിയ
കമ്പി സന്ദേശങ്ങൾ മാത്രം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.
വിൽഹെം ഗസ്റ്റ്ലോഫിന്റെ അവശിഷ്ടങ്ങൾ ഇന്ന് ഒരു യുദ്ധ ശവക്കുഴിയായി വർഗ്ഗീകരിച്ചിരിക്കുന്നു, കാരണം സൈറ്റിനുള്ളിൽ അടക്കം ആയിരക്കണക്കിന് മൃതദേഹങ്ങൾ അവശേഷിക്കുന്നു. ബാൾട്ടിക് കടലിന്റെ അടിത്തട്ടിലെ ഏറ്റവും വലിയ കപ്പൽ അവശിഷ്ടങ്ങളിൽ ഒന്നായ ഇത് നിധി വേട്ടക്കാരെയും മുങ്ങൽ വിദഗ്ധരെയും വളരെയധികം ആകർഷിക്കുന്നു.
